اختلال اضطراب را می توان با داروهایی مانند بنزودیازپین ها و SSRI ها کنترل کرد. همچنین ممکن است به اضافه کردن داروهای خانگی مانند مدیتیشن نیز فکر کنید.
تقریباً همه هر از گاهی احساس اضطراب می کنند. این احساس اغلب خود به خود از بین می رود. اختلال اضطراب متفاوت است.
اگر اختلال اضطرابی برای شما تشخیص داده شده است، ممکن است برای مدیریت اضطراب به کمک نیاز داشته باشید. درمان ها معمولاً شامل درمان و دارو هستند.
اگرچه داروها اضطراب را درمان نمی کنند، اما می توانند به شما در مدیریت علائم کمک کنند تا بتوانید عملکرد خوبی داشته باشید و در زندگی روزمره خود احساس بهتری داشته باشید.
بسیاری از انواع داروها در دسترس هستند. از آنجایی که هر فرد متفاوت است، شما و یک پزشک ممکن است مجبور شوید چندین دارو را امتحان کنید تا داروی مناسب خود را پیدا کنید.
داروی اختلال اضطراب بنزودیازپین ها
بنزودیازپین ها آرام بخش هایی هستند که می توانند به شل شدن ماهیچه ها و آرامش ذهن شما کمک کنند. آنها با افزایش اثرات انتقال دهنده های عصبی خاص، که مواد شیمیایی هستند که پیام ها را بین سلول های مغز شما منتقل می کنند، کار می کنند.
بنزودیازپین ها به بسیاری از انواع اختلالات اضطرابی کمک می کنند، از جمله:
- اختلال هراس
- اختلال اضطراب فراگیر
- اختلال اضطراب اجتماعی
نمونه هایی از بنزودیازپین ها عبارتند از:
- آلپرازولام (زاناکس)
- کلردیازپوکساید (لیبریوم)
- کلونازپام (کلونوپین)
- دیازپام (والیوم)
- لورازپام (آتیوان)
بنزودیازپین ها معمولاً برای درمان کوتاه مدت اضطراب استفاده می شوند. این به این دلیل است که آنها می توانند خواب آلودگی را افزایش دهند و باعث ایجاد مشکلاتی در تعادل و حافظه شوند. آنها همچنین می توانند عادت ساز باشند.
مهم است که این داروها را فقط تا زمانی که پزشک درمان های دیگری را تجویز کند، مصرف کنید. با این حال، اگر اختلال هراس دارید، پزشک ممکن است بنزودیازپین ها را تا یک سال تجویز کند.
استفاده از بنزودیازپین‌ها، حتی طبق تجویز، می‌تواند منجر به وابستگی فیزیکی و قطع مصرف دارو در صورت قطع ناگهانی دارو شود. کناره گیری می تواند تهدید کننده زندگی باشد.
استفاده از بنزودیازپین ها نیز می تواند منجر به سوء استفاده و اعتیاد شود. استفاده نادرست از بنزودیازپین ها خطر مصرف بیش از حد و مرگ را افزایش می دهد.
عوارض جانبی داروی بنزودیازپین ها
علاوه بر خواب‌آلودگی و مشکلات حافظه، مصرف بنزودیازپین‌ها نیز می‌تواند باعث:
گیجی
مشکلات بینایی
سردرد
احساس افسردگی
اگر بیش از 2 هفته به طور منظم بنزودیازپین مصرف می کنید، مصرف قرص ها را به طور ناگهانی قطع نکنید. این می تواند علائم ترک ناخواسته ایجاد کند. در عوض، با پزشک در مورد کاهش آهسته دوز مصرفی خود صحبت کنید تا خطر قطع مصرف و تشنج را کاهش دهید.
داروی اختلال اضطراب بوسپیرون
بوسپیرون برای درمان اختلال اضطراب کوتاه مدت و اختلالات اضطرابی مزمن (طولانی مدت) استفاده می شود. به طور کامل درک نشده است که بوسپیرون چگونه کار می کند، اما تصور می شود که بر مواد شیمیایی موجود در مغز مانند سروتونین که خلق و خو را تنظیم می کند، تأثیر می گذارد.
بوسپیرون ممکن است چندین هفته طول بکشد تا کاملاً مؤثر شود. این دارو به عنوان یک داروی ژنریک و با نام تجاری داروی Buspar در دسترس است.
عوارض جانبی
سرگیجه
سردرد
حالت تهوع
برخی افراد نیز هنگام مصرف بوسپیرون، خواب های عجیب یا مشکل خواب را گزارش می دهند.
داروی اختلال ضد افسردگی
داروهای ضد افسردگی با تأثیر بر انتقال دهنده های عصبی کار می کنند. این داروها را می توان برای درمان علائم اضطراب مصرف کرد، اما معمولاً 4 تا 6 هفته طول می کشد تا اثرات قابل توجهی ایجاد کنند.
انواع مختلفی از داروهای ضد افسردگی وجود دارد، از جمله:
SSRI ها
مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) با افزایش سطح سروتونین، یک انتقال دهنده عصبی که بر موارد زیر تأثیر می گذارد، کار می کنند:
خلق و خوی
میل جنسی
اشتها
بخواب
حافظه
SSRI ها معمولاً با دوز کم شروع می شوند که پزشک به تدریج آن را افزایش می دهد.
نمونه هایی از SSRI که اغلب برای درمان اضطراب استفاده می شوند عبارتند از:
اسیتالوپرام (Lexapro)
فلوکستین (پروزاک)
پاروکستین (پاکسیل)
سرترالین (Zoloft)
عوارض جانبی
SSRI ها می توانند عوارض جانبی مختلفی ایجاد کنند، اما اکثر افراد به خوبی آنها را تحمل می کنند.
عوارض جانبی داروی ضد افسردگی
حالت تهوع
خشکی دهان
ضعف عضلانی
اسهال
سرگیجه
خواب آلودگی
اختلال عملکرد جنسی
اگر در مورد یک عارضه جانبی خاص نگرانی دارید، با یک متخصص مراقبت های بهداشتی صحبت کنید.
داروی اختلال ضد افسردگی سه حلقه ای
ضد فشارهای تری سیلسیک (TCAs) و همچنین SSRI ها برای درمان بیشتر اختلالات اضطرابی کار می کنند، اگرچه اکثر آنها برای درمان بیماری های مشابه مانند اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) موثر نیستند.
مانند SSRI ها، داروهای سه حلقه ای با دوز کم شروع می شوند و سپس به تدریج افزایش می یابند.
نمونه هایی از داروهای سه حلقه ای مورد استفاده برای اضطراب عبارتند از:
کلومیپرامین (آنافرانیل)
ایمی پرامین (توفرانیل)
داروهای سه حلقه ای داروهای قدیمی تری هستند که کمتر تجویز می شوند زیرا داروهای جدیدتر عوارض جانبی کمتری ایجاد می کنند.
عوارض جانبی داروی ضد افسردگی سه حلقه ای
سرگیجه
خواب آلودگی
گیجی
احتباس ادرار
حالت تهوع و استفراغ
یبوست
تاری دید
افزایش وزن
عوارض جانبی اغلب می تواند با تغییر دوز یا تغییر به سه حلقه ای دیگر کنترل شود.
داروی اختلال ضد افسردگی MAOIs
مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) برای درمان اختلال پانیک و فوبیای اجتماعی استفاده می شود. آنها با افزایش تعداد انتقال دهنده های عصبی که خلق و خو را تنظیم می کنند، کار می کنند.
MAOIها سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان افسردگی تایید شده اند. MAOIهایی که ممکن است خارج از برچسب برای اضطراب استفاده شوند عبارتند از:
ایزوکاربوکسازید (مارپلان)
فنلزین (ناردیل)
سلژیلین (امسام)
ترانیل سیپرومین (Parnate)
عوارض جانبی داروی اختلال ضد افسردگی MAOIs
مانند سه حلقه‌ای، MAOIها داروهای قدیمی‌تری هستند که عوارض جانبی بیشتری نسبت به داروهای جدید ایجاد می‌کنند.
خشکی دهان
حالت تهوع
اسهال
یبوست
خواب آلودگی
بی خوابی
سرگیجه
برخی از داروها می توانند با MAOI واکنش نشان دهند و باید از مصرف آنها اجتناب شود، از جمله:
SSRI ها
برخی از قرص های ضد بارداری
مسکن ها مانند استامینوفن و ایبوپروفن
داروهای سرماخوردگی و آلرژی
مکمل های گیاهی
مصرف MAOI با برخی داروها می تواند به طور خطرناکی فشار خون شما را افزایش دهد و سایر عوارض جانبی بالقوه تهدید کننده زندگی را ایجاد کند.
داروی اختلال اضطراب مسدود کننده های بتا
بتا بلوکرها اغلب برای درمان بیماری های قلبی استفاده می شوند. آنها همچنین بدون برچسب برای کمک به تسکین علائم فیزیکی اضطراب، به ویژه در اختلال اضطراب اجتماعی، استفاده می شوند.
پزشک ممکن است یک بتا بلوکر مانند پروپرانولول (ایندرال) را برای کمک به کاهش علائم اضطراب شما در موقعیت های استرس زا، مانند هنگام شرکت در یک مهمانی یا سخنرانی، تجویز کند.
عوارض جانبی مسدود کننده های بتا
بتا بلاکرها معمولاً در مصرف هر فردی عوارض جانبی ایجاد نمی کنند.
خستگی
سرگیجه
خواب آلودگی
سردی انگشتان دست یا پا
سایر عوارض جانبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
مشکل خواب
حالت تهوع
تنگی نفس
درمان های خانگی اختلال اضطراب
چندین استراتژی وجود دارد که می توانید در خانه برای کمک به کاهش علائم اضطراب خود امتحان کنید. شما همچنین می توانید آنها را علاوه بر مصرف دارو انجام دهید.
ورزش کنید
با توجه به انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا (ADAA)، ورزش می تواند به کاهش استرس و افزایش احساس کلی رفاه شما کمک کند.
به تولید انتقال دهنده های عصبی به نام اندورفین کمک می کند. این انتقال دهنده های عصبی مسکن های طبیعی بدن شما هستند و همچنین می توانند به بهبود کیفیت خواب شما کمک کنند.
حتی جلسات ورزشی کوتاه (حدود 5 دقیقه در یک زمان) می تواند در بهبود خلق و خوی شما موثر باشد.
مدیتیشن کنید
در نظر گرفتن فواصل 15 دقیقه ای از زمان آرام و مدیتیشن برای تمرکز بر تنفس عمیق و آرامش می تواند به کاهش اضطراب شما کمک کند. می توانید به موسیقی گوش دهید یا یک مانترای انگیزشی را به طور منظم تکرار کنید.
بابونه را امتحان کنید
نوشیدن چای بابونه یا مصرف مکمل بابونه ممکن است به کاهش علائم اضطراب کمک کند.
یک مطالعه در سال 2016 با تمرکز بر افراد مبتلا به GAD نشان داد که شرکت کنندگان در مطالعه که مکمل های 500 میلی گرمی بابونه را سه بار در روز به صورت روزانه مصرف کردند، کاهش اضطراب عمومی متوسط تا شدید را گزارش کردند.
بوی روغن های آروماتراپی
بر اساس یک بررسی منبع معتبر در سال 2023، بوییدن روغن‌های آروماتراپی رقیق شده ممکن است به کاهش اضطراب کمک کند.
نمونه هایی از روغن های ضروری برای تسکین اضطراب عبارتند از:
اسطوخودوس
یاس
نرولی
بابونه
درباره نحوه امتحان آروماتراپی بیشتر بدانید.
از کافئین اجتناب کنید
گاهی اوقات، کافئین ممکن است شما را عصبانی و مضطرب تر کند. اجتناب از آن می تواند به برخی افراد کمک کند تا اضطراب خود را کاهش دهند.
با یک پزشک صحبت کنید
یک متخصص مراقبت های بهداشتی می تواند به شما کمک کند تا بهترین درمان برای اضطراب خود را پیدا کنید. درمان مناسب احتمالاً شامل درمان و دارو خواهد بود.
هنگام مصرف داروهای اضطراب حتماً دستورالعمل های آنها را دنبال کنید و آنها را از عوارض جانبی خود مطلع کنید. همچنین، هر سوالی در مورد وضعیت یا درمان خود دارید بپرسید.
اگر احساس می‌کنید که یک دارو نتایج مطلوب را به شما نمی‌دهد یا عوارض جانبی ناخواسته ایجاد می‌کند، قبل از قطع مصرف با پزشک خود صحبت کنید.